Uranüs, Güneş Sistemi'nde Güneş'ten uzaklık sırasına göre yedinci gezegendir. Çap açısından Jüpiter ve Satürn'den sonra üçüncü sırada yer alırken, kütle açısından bu iki gezegen ve Neptün'ün ardından dördüncü sırada gelir. İsmini Yunan mitolojisindeki gökyüzü tanrısı Uranos'tan (Latinceleştirilmiş şekli ile Uranus) alır. 1781 yılında William Herschel tarafından keşfedilmiştir. Gaz devleri sınıfına girmektedir.

Uranüs'ün kütlesi Dünya'nınkinden 15 kat, hacmi ise 63 kat daha büyüktür. Güneş Sistemi'ndeki en az fotojenik gezegen olarak kabul edilir. Birkaç küçük bulut dışında yüzeyinde belirgin bir ayrıntı gözlemlenmez. Uranüs'ün çevresinde ince, keskin hatlı ve koyu renkli 10 halka tespit edilmiştir. Bu halkaların tümü, yaklaşık 1 metre çapında koyu renkli kaya benzeri parçalardan oluşmaktadır. Ancak bu parçaların yapısı henüz tam olarak belirlenememiştir. Uranüs, kutbu Güneş'e bakacak şekilde tekerlek gibi döner. Bu nedenle çevresindeki halkalar da dik olarak onunla birlikte döner. Uranüs'ün çevresinde, Dünya ve Satürn'ün çevresindekilerle karşılaştırılabilecek ölçüde manyetik alan bulunmaktadır.

Manyetik alanının ekseni, gezegenin dönme eksenine göre 55° eğiktir ve bu diğer gezegenlere oranla oldukça yüksek bir değerdir. Bu eğiklik, manyetik alanın Güneş rüzgarı karşısında tirbuşon benzeri uzun bir kuyruk oluşturmasına neden olur. Gezegenin dönme periyodu yaklaşık olarak 17.5 saattir ve dönme ekseni oldukça olağandışıdır. Uranüs'ün eriyik halde bulunan ağır bir çekirdeği vardır. Çekirdeğin çevresinde ise su, metan ve amonyaktan oluşan birkaç bin derece sıcaklığında ve binlerce kilometre kalınlığında bir manto yer alır. Bu aşırı sıcak mantonun, üzerindeki atmosferin ağırlığından kaynaklanan devasa basıncın etkisiyle kaynamadığı ve buranın elektriksel olarak iletken olduğu, gezegenin manyetik alanını ürettiği sanılmaktadır.

Uranüs'ün halkaları, Güneş Sistemi'ndeki diğer halka sistemlerine göre oldukça farklıdır. Halkalar, çok ince ve karanlık materyalden oluşur. Ayrıca Uranüs'ün bilinen 27 doğal uydusu bulunmaktadır. Bu uyduların en büyükleri Titania, Oberon, Umbriel, Ariel ve Miranda'dır.

1781 yılında William Herschel tarafından keşfedilen Uranüs, teleskopla keşfedilen ilk gezegendir. Herschel, başlangıçta bu gök cismini bir kuyruklu yıldız olarak tanımlamış, ancak daha sonra bir gezegen olduğunu fark etmiştir. Voyager 2 uzay aracı, 1986 yılında Uranüs'ün yanından geçerek gezegen hakkında detaylı bilgi sağlamıştır. Bu görev, Uranüs'ün atmosferi, manyetik alanı, halkaları ve uyduları hakkında önemli veriler sunmuştur.

Uranüs, Güneş Sistemi'nin ilginç ve benzersiz gezegenlerinden biridir. Eşsiz dönme ekseni, manyetik alanı ve halkaları ile dikkat çeker. Keşifler ve gözlemler, bu gaz devinin yapısı ve dinamikleri hakkında değerli bilgiler sağlamaktadır. Gelecekteki araştırmalar, Uranüs'ün bilinmeyen yönlerini aydınlatmaya devam edecektir.